Kinderombudsman bezoekt studenten SW
16 januari 2020 - Ter afsluiting van de minor Jeugdzorg en minor Werken in Gedwongen Kader, organiseerden Cardea en Hogeschool Leiden samen het symposium ‘Jouw werk is mijn leven’.
Studenten, docenten en professionals uit het werkveld stonden samen stil bij de ervaringen van de jongeren en gezinnen waarvoor zij werken. Aan bod kwamen heftige onderwerpen zoals uithuisplaatsing, kindermishandeling en verslaving.
Participatie van jongeren en gezinnen in hun eigen (begeleidings)proces
De middag startte met een plenair panelgesprek. Te gast waren onder andere een moeder en een jonge vrouw met ervaring in de hulpverlening, Ingrid Hesp van Jeugd- en Gezinsteam Leiden én kinderombudsman Margrite Kalverboer. Onder begeleiding van een vertegenwoordiger van jeugd- en opvoedhulporganisatie Cardea, boog het panel zich over het onderwerp ’Participatie van jongeren en gezinnen in hun eigen (begeleidings)proces’. Studenten Sociaal Werk stelden tussendoor kritische vragen.
Eén van de belangrijkste conclusies van het panelgesprek was dat iemand die zorg nodig heeft met te veel verschillende hulpverleners in aanraking komt. Die hebben in de regel allemaal de beste bedoelingen, maar de ervaring leert dat dit niet altijd goed uitpakt voor de hulpbehoevende. Mevrouw Kalverboer gaf aan hoe belangrijk het is om kritisch te blijven én oog te houden voor het belang van het kind:
“Participatie koppel je altijd aan het belang van het kind. Wij zijn ervoor om te zorgen dat een kind de kans krijgt op een goed leven, een goede jeugd en een goede ontwikkeling tot volwassene. Je kunt dat belang alleen onderzoeken als je kinderen daar zelf naar gevraagd hebt. Er is geen enkele reden om het kind niet te betrekken. In sommige gevallen zijn het de ouders die de stem van hun kind vertolken. Dat is ok, maar wordt problematisch als je met ouders te maken hebt die niet goed zijn voor hun kind. Sommige ouders kunnen mooi praten. Luister dus altijd naar het kind, wees alert op signalen en het feit dat kinderen – hoe slecht het ook met ze gaat – loyaal zijn aan hun ouders.”
Tot slot gaf Kalverboer aan hoe belangrijk het is om een kind niet alleen als patiënt te zien:
“Als ik met kinderen of jongeren spreek, dan zeggen ze vaak: ‘zo is er nog nooit met mij gesproken!’ Wij vragen naar het kind zelf: ‘wie ben jij? Wat doe je?’ Het kind antwoordt dan vaak dat het veel meer is dan alleen het probleem. Ze noemen hun naam en praten over dingen waar ze goed in zijn of wat ze leuk vinden.”
Na deze gezamenlijke opening gingen de deelnemers uiteen voor verschillende workshops over omgang met jongerendossiers, de Jongerenraad, de ideale hulpverlener en de samenwerking met ouders. De middag werd gezamenlijk afgesloten.
