Vingerafdruk 2.0

In dit project wordt een innovatieve monstervoorbewerkingsmethode ontwikkelt om zoveel mogelijk chemische informatie uit een vingerafdruk te kunnen onttrekken ten behoeve van het uitvoeren van forensisch onderzoek. 

Belang onderzoek

Vingerafdrukken zijn iconisch voor forensisch onderzoek. De lijnenpatronen in een vingerafdruk zijn uniek voor een persoon. Er worden echter maar zeer zelden perfecte vingerafdrukken aangetroffen, die in een digitaal systeem leiden tot een perfecte match. In een vingerafdruk bevindt zich een scala aan chemische verbindingen die informatie kunnen verschaffen over degene die hem heeft achtergelaten. Deze informatie kan een zeer belangrijke aanvulling zijn bij het oplossen van misdaden. Het verkrijgen van zoveel mogelijk chemische informatie uit een vingerafdruk is een grote uitdaging, die een innovatieve analytisch chemische benadering vereist.

Doelstelling

In dit project worden deze uitdagingen geadresseerd door een innovatieve monstervoorbewerkingsmethode specifiek voor deze forensische toepassing te ontwikkelen die 1) het werken met zeer kleine monsters faciliteert en 2) de te meten stoffen concentreert zodat ze goed gemeten kunnen worden. In eerste instantie ligt de focus op de analyse van vetzuren. Dit zijn vetten (lipiden) waarvan bekend is dat die veel voorkomen in vingerafdrukken. Als dit lukt, wordt de methode breder toepast op lipiden.

Onderzoeksopzet

Voor het onderzoek is een meetplatform voor het bepalen van vetzuren in vingerafdrukken opgezet en is de samenstelling van de lipiden in vingerafdrukken bepaald. 

Type project

Dit project is gefinancierd met een KIEM subsidie van Nationaal regieorgaan praktijkgezocht onderzoek SIA.

Samenwerking

In het project participeren, naast Hogeschool Leiden (HL), het Leiden Academic Centre for Drug Research (LACDR), het NFI (Nederlands Forensisch Instituut) en het bedrijf Interscience BV, die ieder een unieke expertise inbrengen.

Meer weten?

Voor meer informatie over dit onderzoeksproject, neem contact op met Peter Lindenburg van het lectoraat Metabolomics