Een dag uit het leven van Nienke - Deel 3 | Leraar basisonderwijs: Pabo zij-instroom

Elf maanden geleden kwam ik de school binnen. Startend aan een nieuw avontuur. En wat voor een! Ik leerde elke dag weer iets nieuws.

Ik ging twee keer onderuit op de rekentoets. Soms gaat iets nieuws leren nu eenmaal niet vanzelf. Of vind je het zelf helemaal niet leuk om te doen. Moet je hulp aannemen terwijl je dat liever niet doet. En lukt het dan toch. Na maandenlang oefenen.

Na een paar maanden rustig meekijken en helpen, werd ik ineens in het diepe gegooid. Ik zwom en bleef boven water. Dit is toch wel mijn lievelingsmanier van leren. Niet aan het handje, maar gewoon gaan! Het gaf mij ontzettend veel zelfvertrouwen.

Ik ontdekte wat voor juf ik graag wil zijn. En dat dit volledig aansluit op wie ik ben en hoe ik in het leven sta. Vanuit verbinding. Een handje wanneer je het nodig hebt. En vaker nog een zetje.

Ik ging ongelofelijk veel van mijn klasje houden. Zoveel dat ik het bizar moeilijk vind om ze na een jaar weer los te laten. Zo trots op deze kinderen, dat komt echt vanuit mijn tenen. Toen ze vorige week hun dansact deden en ik mij realiseerde dat aan het begin van dit jaar niemand gedacht had dat deze kinderen dat zouden kunnen. Het opvolgen van instructies was namelijk nogal een… uitdaging. Deze kinderen ga ik nooit vergeten. Hoe hard we met elkaar gewerkt hebben aan een fijne klas. Het resultaat vieren we iedere dag, met ladingen knuffels, grapjes en schouderklopjes.

Alle observaties… nog nooit eerder ben ik zo vaak geobserveerd als in het onderwijs. Ja, je groeit en leert ervan, super belangrijk. Maar man man man wat blijf ik dat oncomfortabel vinden. Alsof iemand inbreuk doet op mijn privacy. Het gaat steeds beter. De eerste keren lukte het niet om op zo’n moment mezelf te zijn. Nu vind ik het alleen nog irritant.

Het is nooit te laat om een switch in je carrière te maken. Ik krijg vaak de vraag hoe ik deze stap heb genomen. Daar ga ik nog eens een blog over schrijven.

Om zelf weer terug naar de studiebanken te gaan, vraagt veel van je brein. Ik voel me echt weer helemaal student. Wat leuk is voor de jeugdigheid in mij. Maar dat brein… pfffff daar ligt wel wat stof in hoor.

De onderwijscultuur is… anders… Als je uit de commerciële wereld komt, ben je gewend om snel beslissingen te nemen. Om niet altijd voor een 10 te gaan, want tijd is geld. Goed is goed genoeg. Je werkt hard en vaak. Ook in de avond of het weekend, wanneer dat nodig is om je klant blij te maken. En daar mopper je niet over. Want dat hoort erbij. Je werkt zelfstandig aan projecten en weet dat communicatie de key in alles is. Ik hoop deze mindset nog heel lang te kunnen behouden.

Student Hogeschool Leiden | Centrum onderwijs & innovatie Leiden
Leraar Basisonderwijs (Pabo): zij-instroom
Leerkracht i.o. bij Stichting Klasse