Van twijfel naar trots verpleegkundige: het verhaal van Esther

8 mei 2025 | Algemeen

"Ik word géén verpleegkundige", zei Esther de Jong vroeger stellig. Haar moeder werkte al in de zorg, en als puber wilde ze niet in haar voetsporen treden. Ze droomde ervan om bij de politie te gaan. Toch liep het anders.

Oud-student Verpleegkunde Esther de Jong.

Na de havo was ze nog te jong voor de politieopleiding. Een Open Dag voor hbo-Verpleegkunde bracht haar aan het twijfelen. “Het medische aspect sprak me onverwachts aan", vertelt ze. Haar decaan gaf een laatste zetje: 'Waarom probeer je het niet? Verpleegkunde is een goede basis, óók als je later iets anders wilt doen.” 

Wat begon als een tussenstap, groeide uit tot een passie. Esther ontdekte dat verpleegkunde perfect aansloot bij haar karakter. “Ik ben energiek, praktisch en houd van het contact met mensen. Alles viel op z’n plek.” 

In 2016 begon Esther aan haar opleiding, precies toen een nieuw curriculum werd geïntroduceerd. “Het was in het begin wat rommelig en zoeken wat er van mij werd verwacht”, herinnert ze zich. "Maar de klinische lessen en medische biologie hoorcolleges vond ik super interessant." Esther kon niet wachten om de praktijk in te gaan. Haar eerste stage, op de chirurgische afdeling van het Alrijne, was best pittig. “Ik was achttien en wist écht nog helemaal niets. Soms voelde ik me overweldigd.” Haar tweede stage in een verpleeghuis bleek een cruciale leerervaring. "Ik leerde daar de basisvaardigheden zoals wassen, aankleden en signaleren – het lijkt simpel, maar deze routine gaf me later de ruimte om echt te zien wat een patiënt nodig heeft." Haar moeder was in die tijd een steun. "Ze zei: 'Es, daar moet je gewoon doorheen’."

"Ze had gelijk. Ik heb me er helemaal aan overgegeven en vond het leuk dat ik echt iets kon bijdragen tijdens mijn stage." In jaar drie haalde Esther haar stage in de thuiszorg niet. "Ik moest mijn stage overdoen, dit keer in een verpleeghuis in de complexe somatische zorg. Daar vond ik verdieping in de basiszorg. Door de goede begeleiding en verantwoordelijkheid groeide ik echt als verpleegkundige. Daar val ik nu nog steeds op terug. Ik had nooit gedacht dat een stage in het verpleeghuis me zoveel zou brengen.” 

Tijdens de opleiding ontdekte Esther hoe veelzijdig het vak van verpleegkundige is. “Het clichébeeld dat mensen hebben – billen wassen en bedden opmaken – is echt achterhaald”, zegt ze lachend. “Je kunt in een ziekenhuis werken, maar ook bij de GGD, in een gevangenis, of je specialiseren als verpleegkundig specialist. De mogelijkheden zijn eindeloos.” 

Maar Esther is ook eerlijk over de uitdagingen. “Als stagiair kreeg ik soms te veel verantwoordelijkheid. Bijvoorbeeld tijdens een thuiszorgstage, waar ik zonder voldoende begeleiding cliënten bezocht. Dat was pittig, en ik voelde me soms onzeker. Ik was pas twintig.” Esther pleit voor betere begeleiding van studenten, zodat ze niet overvraagd worden. "Ik begeleid nu zelf studenten. Ze zijn er om te leren, niet om als extra collega te functioneren." Zelfzorg is in Esthers ervaring een onderbelicht thema geweest tijdens de opleiding. "Je leert alles over zorg voor anderen, maar weinig over hoe je goed voor jezelf zorgt. Terwijl dat zó belangrijk is in dit vak."

Wanneer we Esther vragen naar haar belangrijkste adviezen voor toekomstige verpleegkundigen, denkt ze niet lang na. “Leer de basis, dompel jezelf onder in de praktijk en zorg dat je de kern van het vak écht beheerst. Daar heb je je hele carrière profijt van. Daarnaast: ken je eigen grenzen. De zorg is een prachtig vak, maar intensief en de werkdruk is gewoon hoog. Onregelmatige diensten vergen veel van je. Daar draai ik niet omheen. Durf je uit te spreken als het te zwaar wordt. Je kunt pas goed voor een ander zorgen als je ook goed voor jezelf zorgt, zowel fysiek als mentaal. Tot slot: zoek steun bij anderen, praat met medestudenten, collega’s of mentoren. Iedereen loopt weleens tegen uitdagingen aan, en het helpt om ervaringen te delen. Samen kom je altijd verder.” 

Nu werkt Esther met veel plezier op de afdeling Maag-, Darm-, Leverziekten (MDL) in het ziekenhuis van Alrijne. “Het geeft zoveel voldoening om écht iets te kunnen betekenen voor mensen. Of het nu gaat om een acute situatie of gewoon een luisterend oor bieden: het maakt het werk waardevol.” Ze sluit af met een glimlach: “Verpleegkunde is een prachtig vak als je een hart hebt voor mensen. Het biedt eindeloze mogelijkheden en verrijkt je leven. Het is meer dan een beroep, het is een roeping.” 