Getuige zijn van huiselijk geweld is net zo traumatiserend als zelf het slachtoffer zijn
SOCIAALWEB - 20 september 2019 - Wat staat ons te doen als het gaat om negatieve jeugdervaringen zoals getuige zijn van huiselijk geweld?
Geweld ondergaan is vaak traumatiserend. Maar een klimaat van onveiligheid zorgt voor een voortdurende stroom van kleine trauma’s (microtrauma’s). Die tellen door de jaren heen op en veroorzaken psychische problemen, die we ‘negatieve emotionaliteit’ noemen: angst, wantrouwen, depressie en een laag zelfbeeld. In een net verschenen onderzoek naar de effecten van geweld binnen de familie op broertjes en zusjes die zelf niet het slachtoffer waren bleek dat de effecten van die microtrauma’s net zo verwoestend waren als trauma’s met een grote ‘T’ voor het slachtoffer. Een snelle oplossing zoals overheidsdwang is zelden het antwoord. Het recente rapport van de RSJ (Raad voor de Strafrechtstoepassing en Jeugdbescherming) pleit voor diepgravend onderzoek bij de jeugdbescherming en beter luisteren.
Er is inmiddels veel bewijs dat opgroeien in een onveilige omgeving leidt tot problemen later. Verwaarlozing, misbruik en mishandeling veroorzaken Negatieve Jeugdervaringen (Adverse Childhood Situations of ‘ACES’, Mc Laughlin, 2017). Die werken lang door in iemands leven; Mc Laughlin heeft het over de ‘lange schaduw’. Opgroeien in een onveilige omgeving kan trouwens niet alleen in een onveilig gezin, maar ook door uit huis te worden geplaatst en van pleeggezin naar instelling te moeten zwerven, iets wat in de 2-Doc ‘Alicia’ wordt getoond. Er is tegenwoordig meer aandacht voor de effecten van deze negatieve jeugdervaringen.
Lees het volledige artikel van lector Peer van der Helm op de website van Sociaalweb.